Designteka

Teatr Montowania w Concordia Design!

Z gościnnym spektaklem pt.: „WSZYSTKO, CO CHCIELIBYŚCIE WIEDZIEĆ O TEATRZE, ALE BOICIE SIĘ ZAPYTAĆ” do Poznania przyjeżdżają aktorzy Teatru Montownia. Już 5 i 6 października o godzinie 21 w Concordia Design.

Spektakl, który swoją premierę miał w grudniu 2010 roku, po raz pierwszy będzie można zobaczyć poza Warszawą. Szczególnie zapraszamy na niego wszystkich, którym los teatru nie jest obojętny, lub tych, którzy właśnie mają go kompletnie dość.

Teatr Montownia rozpoczął dyskusję na temat kondycji współczesnego teatru w Polsce. Zważywszy na liczne spory, różnice zdań, a niekiedy nawet oznaki otwartej wrogości wobec siebie, wyrażanej przez artystów scen warszawskich, Teatr Montownia pragnie naciąć napęczniały wrzód, aby oczyścić atmosferę i podłożyć podwaliny pod fundament nowego, powszechnego, współczesnego, dramatycznego, polskiego i narodowego, przy udziale inicjatywy prywatnej, Teatru.

Teatr Montownia to jedna z pierwszych niezależnych grup teatralnych w Polsce. Założyli ją w 1996 r. trzej absolwenci ówczesnej warszawskiej PWST: Adam Krawczuk, Rafał Rutkowski i Maciej Wierzbicki. Później dołączył do nich Marcin Perchuć, również absolwent PWST. Krytycy zgodnie twierdzą, że Montownia jest jedną z ważniejszych grup, jakie pojawiły się na polskim rynku teatralnym. Montownia konsekwentnie definiuje własny model teatru – niezależnego, wolnego od biurokracji, otwartego na nietuzinkowe pomysły i gotowego wspierać innych twórców. Montownia jest teatrem, który nie posiada własnej sceny, obecnie gra gościnnie m.in. w Och-teatrze, Teatrze Polonia oraz w Studio Buffo.

Spektakl odbędzie się w Sali Lumina w Concordia Design. To atrakcyjna, plastyczna przestrzeń, która adoptowana była zarówno na wystawy, pokazy mody, konferencja. Tu swego czasu biuro festiwalowe miał Transatlantyk, tutaj odbywał się Festiwal Designu i Kreatywności dla dzieci.

Występują:

Adam Krawczuk, Marcin Perchuć, Rafał Rutkowski i Maciej Wierzbicki

Spektakle:

5 i 6 października, Sala Lumia, Concordia Design, ul.Zwierzyniecka 3, Poznań.

Bilety w cenie 85 zł do nabycia w Concordii codziennie w godzinach 13.00 – 15.00 oraz sklepie Fripp ul. Stary Rynek 52B (wejście od Wodnej) i na bilety24.pl

Recenzje:

“Laoitański teatr cieni w starożytnej przypowieści dla celebrytów o pięknym Cia-Cho, lalkowy teatrzyk relacjonujący za pomocą wierszy Brzechwy najświeższe skandale teatralne, amatorzy na warsztatach w Royal Shakespeare Theatre rapujący „Dziady” Mickiewicza (po angielsku „Halloween”), rozdzierający performance w czarnych rajtuzach o Polsce, porywający protest song młodego aktora, którego wiara w teatr jako jedyne godne miejsce uprawiania zawodu z dnia na dzień słabnie… A także relacja fana piłki nożnej z przypadkowej wizyty w teatrze, piosenki dla sponsorów oraz odpowiedź na nurtujące wszystkich pytanie: co robią aktorzy podczas licznych polskich żałób narodowych. Montownia teatr swój widzi ogromny. I porażająco zabawny. Dostaje się po równo reżyserskim i aktorskim tuzom, aktorskim drewnom, młodym gniewnym polskiego teatru, profesjonalistom i amatorom, sponsorom i widzom. Montownia w swoim żywiole.”

Aneta Kyzioł, Polityka

„Adam Krawczuk, Marcin Perchuć, Rafał Rutkowski i Maciej Wierzbicki potrafią rozbawić. Zwykle nie mają problemu, aby znaleźć dostęp do przepony, policzków i kanalików łzowych publiczności. Nawet w kategorii tak niesprzyjającej znaleźli więc aspekty komiczne. Obśmiali teatr od jego źródeł, przez widownię, krytyków, zalew komercji aż po kolejne pokolenia „najmłodszych – najzdolniejszych – najpopularniejszych”. Zaproszona na premierę Joanna Szczepkowska (autorka najgłośniejszego skandalu teatralnego ostatnich lat) mogła zobaczyć się jako łyżka-kukiełka z teatrzyku dziecięcego. Łyżka, która na odwrocie wymalowane ma różowiutkie pośladki. W kulminacyjnym momencie zwraca je ku kukiełce-lupie. [...] dokonują inscenizacyjnych cudów. Teatr cieni, teatr kukiełkowy, scen piosenki aktorskiej, teletransmisja do kinowego multipleksu, wideoblog „młodego, zbuntowanego artysty”. Chodź wszystko działa na korbkę, sznurek i „słowo honoru”, wrażenie rozmachu pozostaje. Aktorzy wyciskają z teatralnej rzeczywistości, ile się da, kombinują, jak zaszokować i zaskoczyć. Śpiewają pieśni dziękczynne dla wyimaginowanych sponsorów, wspinają się na „najwyższy poziom teatru”, szydząc ze stołecznego Teatru Szóste Piętro. Bawią się wizerunkami celebrytów najbardziej medialnych oraz celebryty własnego, bliskiego, oswojonego, czyli Marcina Perchucia, znanego z licznych seriali i nie tylko.”

Joanna Derkaczew, Gazeta Wyborcza