Designteka

Waldemar Świerzy w Rondzie Sztuki w Katowicach, w dniach od 7 do 28 października 2011 roku.

Waldemar Świerzy (ur. 1931) – absolwent malarstwa i grafiki użytkowej katowickiej filii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, którą ukończył w 1952, otrzymując pierwszy dyplom w historii katowickiej uczelni. Jeden z przedstawicieli „polskiej szkoły plakatu”.

Od uprawiania malarstwa, jak przyznał po latach, odrzucał go zapach farb olejnych i to do tego stopnia, że poza okresem studiów nigdy już potem nie używał tej techniki, ostatecznie decydując się na plakat.

Od momentu przeniesienia się do Warszawy zaczęła się imponująca kariera twórcy nie tylko największej liczby plakatów spośród wszystkich plakacistów polskich, ale także autora setek ilustracji oraz okładek książkowych i czasopism, dziesiątek wieloplanszowych kalendarzy graficznych, kopert płytowych, znaczków pocztowych, a także litografii na zamówienie amerykańskiej galerii. Na wystawie jubileuszowej w Rondzie Sztuki będzie można zobaczyć jego najbardziej charakterystyczne prace, m.in.:

„Nadzieja Nadziei za dwa grosze” (1953) – plakat-ikona tamtych lat. Patetyczny, a zarazem prosty, monumentalny, ale prawdziwy w psychologicznym wizerunku postaci. Postać potraktowana realistycznie, ale bardzo syntetycznie. Wywodzi się z atmosfery filmowego neorealizmu włoskiego, który był ważną inspiracją dla niejednego plakatu z pierwszej fazy „polskiej szkoły”.

„Bulwar Zachodzącego Słońca” (1947)- jeden z najbardziej poszukiwanych na świecie polskich plakatów, którego bohaterką jest starzejąca się gwiazda Hollywoodu, z której opadają pióra sławy, ujęta w ekspresyjnym wyrazie twarzy na tle ostrej czerwieni tła.

„Ulica hańby” (1959 druk 1960)- plakat do filmu Kenji Mizoguchiego o środowisku prostytutek tokijskich, ze znakomicie rozwiązaną relacją pomiędzy sylwetką kobiecą a nieregularnym, dramatycznie ukształtowanym liternictwem tytułu.

„Matka Joanna od Aniołów” (1961)- plakat do filmu Jerzego Kawalerowicza; został wydrukowany w dwukrotnie większym niż normalnie formacie, dzięki czemu zyskał jeszcze na sile działania. Biały habit tytułowej siostry zakonnej o szkicowo tylko zarysowanej głowie wyłania się z ciemnego tła i przeistacza się w nieregularny kształt krzyża, symbolizujący dramat opętanych zakonnic; jest to jeden z tych plakatów, które od widza wymagają aktywnego odbioru i wyobraźni w odczycie jego przesłania.

„Dama od Maxima” (1968)- plakat do sztuki teatralnej, jest podsumowaniem doświadczeń z adaptacji pop-artowskich impulsów.

„Szepty i krzyki”. (1974)- plakat do filmu Bergmana o niezwykłym klimacie; roztapiająca się w tle twarz kobieca z uwydatnionymi mocno ustami przesłonięta jest przez spływające luźno słomkowe włosy.

Seria plakatów „Wielcy Ludzie Jazzu”

Seria plakatów z bohaterami kina amerykańskiego.

Seria plakatów neoekspresjonistycznych, w tym najsłynniejsze: plakat filmowy „Psy wojny” (1984) i teatralny „Faust I und II” (1984) dla teatru w Osnabrück.

Zdzisław Schubert

(kurator wystawy jubileuszowej „Waldemar Świerzy w Rondzie Sztuki” w Katowicach)

Więcej na www.rondosztuki.pl